روان درمانی به شیوه‌هایی گفته می‌شود که در آن مشکلات روانی و عاطفی از طریق بیان مشکلات به یک درمانگر و گفتگو با او درمان می‌گردد. روان درمانگر به شناخت شما از خود و بهتر شدن توانایی مقابله‌تان کمک می‌کند.

• روان درمانی رابطه‌ای حرفه‌ای بین بیمار و درمانگر است که مبتنی بر اصالت، جدیت، صمیمیت و آزادی است.
• روان درمانی یا درمان رواشناختی، اشاره به روشی دارد که توسط درمانگری آموزش دیده به شکل حرفه‌ای، با توجه به خاستگاه “اختلال تحت درمان”، انجام گیرد.
• روان درمانگری بر دو پایه “رابطه” و “ارتباطات” به شکل کلامی و غیرکلامی استوار است.
• روان درمانی کاربرد اگاهانه روش‌های بالینی و “مواضع میان فردی” است که از اصول روانشناسی رایج حاصل شده وهدف آن کمک به درمانگیران است که رفتارها، شناخت‌ها، هیجان‌ها، و دیگر ویژگی‌های فردی خود را، در جهت درمان مطلوب تغییر دهند.
• روان درمانی دارای سبکهای گوناگونی است به صورت نمونه برای درمان ترس مرضی روان درمانی به “سبک رفتاری” از چهارشیوه حساسیت زدایی منظم، غرقه سازی، سرمشق گیری و تنش کاربردی کمک می‌گیرد.
• در درمان اختلالهای شخصیت، روان درمانی تحلیلی یا روانکاوانه کاربرد دارد.

اهداف روان درمانی عبارتند از:

• تغییر الگوهای آسیب زای رفتاری
• بهبود احساس ارزشمندی
• حل و فصل تعارض‌ها

روان درمانی به یادگرفتن مسائلی در مورد خودتان کمک می‌کند. در بعضی از موارد، شما یاد می‌گیرید که چگونه گذشته را درک کرده و آن را با زمان حال تطبیق دهید. در موارد دیگر شما از آن دسته از پاسخهایتان که مشکلاتی را در زندگی شما ایجاد می‌کنند آگاه شده و شیوه‌های تغییر آنها را یاد می‌گیرید.

به طور خلاصه می‌توان گفت که:

روان درمانگران، با استفاده از اصول و تکنیکهای روانشناختی و فنون روان درمانی، به دنبال تغییر، اصلاح و درمان مشکلات عاطفی و رفتاری هستند. علاوه بر این روان درمانگر به دنبال تقویت، رشد و تکامل جنبه‌های سالم و مثبت شخصیت می‌باشد.